Arktyczne zimno

Arctic Code Vault (red.: arktyczna krypta dla kodu), bo tak zowie się projekt największego agregatora repozytoriów z oprogramowaniem ma być swoistym zabezpieczeniem na przyszłość. Na stronie znajduje się ponad 44 000 000 projektów, które są mniej lub bardziej złożone, a więc i mniej lub bardziej przydatne dla świata.

Drugiego lutego 2020 repozytoria zostaną nagrane na taśmy magnetyczne, następnie umieszczone w Arctic World Archieve, znajdującym się w przebudowanej do tego celu kopalni w archipelagu Svalbard (Norwegia).

GitHub traktuje dzieła programistów jako dziedzictwo naszej ludzkości. I słusznie, kod warty miliony dostępny dla wszystkich i wszędzie. Jednak pomimo istnienia Internet Archieve, Software Heritage Foundation i innych zautomatyzowanych archiwizatorów, może się zdarzyć, że dane przepadną. Czy to przez wojnę, politykę, czy ataki hakerów *wink*. Nawet zwykły upływ czasu i duża nietrwałość standardowych nośników jak dyski SSD i HDD sprawiają, że dane znikają bezpowrotnie. Dlatego utworzenie trwałej kopii głęboko pod ziemią, bez dostępu do prądu, powietrza, słońca, wody i w ogóle świata, jest kolejnym kołem ratunkowym dla przetrwania otwartego oprogramowania.

Cały GitHub

Na taśmy zostaną nagrane wszystkie publiczne repozytoria, z wyłączeniem przestarzałych i nisko ocenianych. Każde spakowane jako oddzielne archiwum TAR bez plików binarnych powyżej 100KB, aby zmieścić jak najwięcej i jak najgęściej dane.

W projekt zostali zaangażowani eksperci od nauk archiwalnych, futuryzmu, historii, archeologii i szeregu innych dziedzin, w celu jak najlepszego dopracowania operacji i ułatwienia późniejszego odczytania danych.

Poza samymi archiwami, zapisane zostaną poradniki jak poprawnie odczytywać kod, odpakowywać archiwa, skanować kody QR czy też dekodować znaki. Choć z naszej perspektywy wydaje się to dziwne, to za hipotetyczne tysiąc lat obecnie popularne technologie, czy języki programowania mogą zostać zapomniane. Co więcej, uwzględniając tempo rozwoju, programowania w formie jakiej dzisiaj znamy nie będzie w ogóle, a przyszłe pokolenia (o ile nie zniszczymy planety) będą opierały się na tym co wyprodukuje dla nich samoucząca się super-technologia.

Jednak kto wie, nagła potrzeba może wymusić na potomkach konieczność spojrzenia w przeszłość.

Jaśniejsza przyszłość

Pozostaje mi wierzyć, że zadbamy o to, by sięganie do archiwów nie było potrzebne, a jedynie zostaną odnowione, tak na wszelki wypadek. My, jako ludzie naszych (najlepszych) czasów możemy robić wszystko, by uczynić to co będzie, czymś lepszym.

Wyłączna dystrybucja od Leszek Pomian dla 4GEEK.CO | Copyright © lepo.co 2019